Grasz na kodach? Opowiemy o zamierzchłym już fenomenie kodów do gier wideo. Po co powstały? Dlaczego zniknęły z współczesnych gier? Jak ich używaliśmy? Czy ich nadużywaliśmy? Przy okazji będzie pole do pogadania o innych formach “wsparcia” - opis; triki; solucja; walkthrough. Korzystasz?
Wejdź na https://www.patreon.com/nagrany i wspieraj Nagranego. Już od 15 zł lub 3$ miesięcznie możesz zostać Mecenasem tego podcastu i otrzymać dostęp do bonusowych treści dla Patronów.
IDDQD
Bardzo dobry odcinek! 
Odnośnie kodów, to książki w kioskach ruchu, gazetki o grach, przywiezione kartki z zeszytu po wakacyjnych wizytach u starszego kuzyna z drugiej strony polski - każde źródło było dobre.
Ale czasem trzeba było działać inaczej, szczególnie w czasach przed Internetem. Miałem kolegę, który po instalacji każdej gry buszował po plikach i szukał tych konfiguracyjnych. Często w ten sposób “kodował gry”. Np. w jednej z wersji Cesara (takie SimCity w starożytności) ustawił sobie ujemną, wysoką cenę za każdą jednostkę drogi wybudowaną. Dzięki temu $$$ przestały być problemem. 
Dzisiaj ma własną kancelarię radcowską w dużym, wojewódzkim mieście.
Ale zgadzam się z @pawelorzech że za małolata to kody zwiększały fun w grze, a nie miały pomóc przejść całość. Piękne czasy.
Pamiętam kod w Prince of Persia, który pomagał przeskoczyć level, ale… zabierał minuty z 60, które były limitem przejścia gry. Co więcej zabierał ich więcej, niż przy zwykłym przechodzeniu, więc nie dało się tak przejść całości
Co do walkthrough, to zdecydowanie wolę pisemne + screeny. Głównie ze względu na szybkie scrollowanie tekstu. Trochę jak @6ghost9 Ale sięgam po nie w ostateczności, bo trochę duma (tak, na pewno przez ‘m’) boli, jak człowiek musi skorzystać. Najczęściej robię to wtedy jak wydaje mi się, że przeoczyłem coś w lokacji, do której powrót byłby czasochłonny i wolę się upewnić, że faktycznie powrót ma sens. Jednak pamiętam, że w czasach ‘przed internetem’ dorwanie solucji do gry przygodowej, w której człowiek utknął miesiące wcześniej było lepsze niż znalezienie dużego nominału w spodenkach z ostatnich wakacji :))))
Za to np. dzięki walkthrough poznałem historię jedynki The Last of Us, gdy nie miałem jeszcze konsoli. Naprawdę oglądało się to jak serial
P.S. a czy np. czasowe obniżanie poziomu trudności, żeby przejść jakiś etap gry też traktujemy jako współczesne cheatowanie?
Nie pamiętam ile miałem wtedy lat, ale w czasach, gdy grało się dużo w dema gier z płyt dołączanych do czasopism, trafiłem na demo Kangurka Kao.
Tylko z jakiegoś powodu demo było całe po angielsku (a to wszak polska gra i polskie czasopismo też było)
Pamiętam, że pobuszowałem w plikach i znalazłem polskie assety, jak pogrzebałem w plikach konfiguracyjnych i pozmieniałem kilka linijek, to uruchomiłem w pełni po polsku (czym moja mama chwaliła się przy różnych okazjach jeszcze na długo potem XDDD )
Przez to, że grałem głównie na kodach i głównie dla funu, jedyne gry, które faktycznie przeszedłem za małolata, to były wszystkie części THPS, bo w nich po prostu byłem dobry. Podobnie później seria NFS
Wszystkie inne Simsy, tycoony czy RPGi - nie kumałem w nich mechanik na tyle, żeby z powodzeniem je ukończyć, ale potrafiłem grać setki godzin, np. w takiego Morrowinda - może nie na kodach, ale z modami - więc do dziś nie wiem, o co w niej chodziło i jak się kończyła, ale exploitów i sztuczek samodzielnie znalazłem mnóstwo…
CD-action miało kiedyś osobne miesięczniki z pisemnymi solucjami, zero obrazków. Pamiętam, że do Baldur’s Gate 2 drukowali ją w częściach przez bodajże 4 kolejne numery, w każdym zajmując po kilkanaście stron maczkiem…
Coś podobnego miewał też Click - jego kupowałem regularnie i np. cały opis przejścia FFVII przeczytałem w jednej z ich książeczek z solucjami, bo nie miałem konsoli, a wszędzie pisano, że to taka doskonała gra, więc chciałem ją poznać…
To ja tylko dodam, że moje pierwsze gry były na… pięciocalowych dyskietkach 
Moje na cartridgach do Pegasusa, czasem jeszcze Commodore 64, jak pożyczyliśmy od wujka, a tak to później dyskietki 3,5" i ms dosowe gry były pierwsze z pecetowych…
Najbardziej wyrafinowany cheat jaki za małolata zrobiłem to był programik do obciążania procesora, żeby… DSJ chodził wolniej! Miałem wtedy jakiegoś celerona chyba i udało się “płynnie” spowolnić kompa. Przez co bicie rekordów było znacznie ułatwione.
Chłopaki w szkole nie wierzyli w moje wyniki szczególnie, że jak się grało na informatyce to nie byłem nigdzie blisko
Pobrałem sobie ostatnio DSJ z Appstore - to jaka to jest prędkość!!! Ja wielu skoczniach nie mogę dolecieć do punktu K!
Ja kiedyś (w liceum) na 286 (z kartą graficzna Hercules i stacją na dyskietki 5 ¼" - swoją droga jeszcze mi się gdzieś te dyskietki plątają) robiłem własną grę a’la jednoręki bandyta (w Turbo Pascalu) w ramach obczajania m.in. funkcji losującej. Kolega zrobił grę a’la motocykle z TRON (z tegoż filmu) w trybie graficznym, na 4 graczy na jednej klawiaturze. Każdy miał dwa klawisze do sterowania (zakręty w lewo lub w prawo, w zależności od obecnej pozycji pojazdu, co bywało mylące, jak się jechało w dół )
Co do cheatowania gier…
Jedyne oszustwo w multi, które wyszło przypadkiem to F22 Lightning, jeszcze odpalany w DOSie. LanParty w pracowni uniwerysteckiej… Okazało się, że jeśli w single player nacisnęło się kod na nieśmiertelność (jakaś kombinacja klawiszy, bodajże [Ctrl]+[Alt]+[Shift]+[Home]) to działał także potem w multi 
Mi zajęło ze cztery kupy zrozumienie, ze to trzeba telefon pochylać do siebie i od siebie, a nie jak kierownicę. Instrukcje mnie wprowadziły w błąd
Cóż. Starość.
można sobie zmienić ustawienia! Na pochylanie telefonu imho to jest lvl hard. Łatwiej jest na swipowanie po ekranie.
Not już w sumie nie cheatowanie, a pierwsze kroki hackera
Jestem pod wrażeniem.
Kiedyś to byli hakerzy. Nie to co teraz - ransomware as a service i jedziemy - proszę przelać $3M na podany portfel Monero. 
Jak szanować hakerów, którzy okupu żądają w kryptowalutach?? Jak tak dalej pójdzie, to będą chcieli 5 małpek NFT
Kody w San Andreas był dla mnie integralną częścią gry. Ale nie do oszukiwania, gubienia policji itp. Tylko brońki, pojazdy. No i latanie samochodem od czasu do czasu. A no i kod na celowanie z pojazdu w misji z pociągiem.
Z dumą przeszedłem pociąg w GTA: SA bez kodów i na PS3 (port z PS2) i w remasterze na Xboxie. W remasterze to w ogóle za pierwszym podejściem…
Teraz to już wiem jak to się powinno robić. trzeba wskoczyć na pociąg
Ja ogólnie nie rozumiałem nigdy tych narzekań na trudne misje w GTA. Misja z helikopterem w Vice City nie była taka trudna. Nawet później bez problemu zrobiłem ją na telefonie. W Vice City była jeszcze taka misja z wyścigiem kontra Sabre Turbo (jedna z misji z klubu nocnego) i też była łatwiejsza niż zapowiadali. Pociąg przeszedłem za drugim lub trzecim razem. A ja jestem ogólnie bardzo przeciętnym graczem.
Dla mnie też. Zawsze robiłem ją za pierwszym podejściem.
Za to misje z mini samolocikiem dla Haitańczyków musiał robić mi brat aż nie odkryłem, żeby zamiast zrzucać bomby, mogę po prostu gości rozjeżdżać. A bombę tylko na ostatniego na łódce.
W Vice City był samolocik? Pamiętam samolocik z San Andreas, ale tę misję w VC musiałem wygooglować, bo zupełnie nie zapisała mi się w pamięci.
BUCKFAST jako imię postaci w GTA (1) – najważniejszy kod mojego życia. Mnóstwo godzin spędzonych w tej grze (bez nawet próby przechodzenia fabuły), a buckfast dawał bronie. Do tego PORKCHARSUI, żeby mieć prędkościomierz i wskaźnik uszkodzeń. W GTA 2 też podobnie grałem – o saveowaniu w kościele dowiedziałem się po wielu latach. Dopiero od GTA3 fabuła i bez kodów.